Na mijn marathondebuut heb ik even rustig aan gedaan. De eerste week ging me dat heel gemakkelijk af, een beetje rust leek me wel verdiend en mijn benen deden nog behoorlijk pijn. Maar voor herstel na een marathon staat een 4 tot 6 weken. Na een paar weken vond ik het toch tijd worden om de trainingskilometers weer wat op te schroeven want ik had me voorgenomen om dit najaar nog een marathon te lopen. De kustmarathon op 3 oktober zag ik nog niet zo zitten, want die staat bekend als enorm zwaar. Bovendien vind ik dat mijn tijd van net binnen de 4 uur een beetje aangescherpt moet worden. Ik had mijn oog dus laten vallen op de marathon van Eindhoven op 10 oktober. "Zo vlak als een biljartlaken", aldus Kaat, ideaal dus om een snellere tijd neer te zetten. Toen las ik op internet dat op 26 september in Gent een marathon zou doorgaan heb ik daarvoor gekozen. Dicht bij huis, dus logistiek een stuk makkelijker en een mooi parcours langs de Leie. Misschien niet zo vlak als Eindhoven, maar ik hoop dat het toch iets lichter is dan de marathon van Zeeuws-Vlaanderen. Ik denk dat ik iets verstandiger (dus trager) van start zal gaan en ik vermoed dat ik tegen die tijd nog in betere vorm ben dan bij mijn debuut. Ik durf niet te hoog in te zetten, maar ik denk dat ik er wel 10 minuten af moet kunnen krijgen.
Enkele weken na 17 april ben ik dus de kilometers wat gaan opvoeren. Een paar weken later ben ik ook wat intervaltraining gaan toevoegen. Half mei 4 x 800 meter, enkele weken later 12 x 400 meter. Uiteindelijk moet het 10 x 800 meter worden. Ene meneer Yasso heeft bedacht dat als je een marathon in 4 uur wilt lopen, je 10 x 800 meter in 4 minuten moet lopen. Wil je een marathon in 3 uur en 30 minuten doen moet je je 800 meters in 3 minuten en 30 seconden doen. Overmoedig (uiteraard) ben ik mijn 800 meter-intervallen in 3 minuten en 30 seconden gestart. De 400 meter-intervallen nog iets sneller. Intussen had ik ook al weer een duurloop van 22 km gedaan.
Het leek dus goed te gaan, maar zo snel als ik eerst vooruit ging, zo snel kwam ik ook weer tot stilstand. Mijn benen voelden zwaar, mijn hartslag werd veel te hoog bij duurlopen op matig tempo en de eerste kilometers waren geregeld pijnlijk. Tijd om weer eens gemasseerd te worden dus. Ambrose is op vakantie voor een hele tijd dus ik moet noodgedwongen naar een ander. De keus is gevallen op Josa, collega van Vera en ervaren sportmasseuse. Over een paar dagen is het zover. Mijn hoop is op haar gevestigd, want ik wil snel weer een echte lange duurloop (over de 25 km) kunnen lopen.
