Hardlopen - de start

In mei was het zover: de tijd was rijp voor stap 3 van de Grote Verandering: Ik ga hardlopen! Bryan en sporten is niet zo'n voor de hand liggende combinatie, maar ik besloot het toch te doen. Zoals meestal bij dit soort beslissingen heb ik hier eerst een tijdje op gebroed, want gezegd is gezegd. En dat geldt ook voor dingen die ik met mezelf afspreek, misschien wel voorál voor dingen die ik met mezelf afspreek.

Enkele maanden eerder was ik bij een Arbo-arts voor een keuring. Dezelfde als het jaar ervoor (ik moet elk jaar gekeurd voor mijn werk), een pietje-precies en lang van stof. Het lijkt er soms op dat deze arts het erg gezellig vindt om over van alles en nog wat te ouwehoeren terwijl ik daar dan helemaal geen zin in heb. Maar dit jaar maakte hij toch een opmerking die bleef hangen. Hij zou me namelijk graag bij de bloedbank zien omdat ik hoog gehalte aan rode bloedlichamen heb.
Dat van die bloedbank zal ik in gedachten houden, voor het geval ik nog eens een halve kilo wil afvallen. Maar dat gehalte aan rode bloedlichamen betekent wel een goed zuurstofopnemend vermogen, dus aanleg voor duursport.

Weken later hoorde ik van Bud dat hij voor het eerst een marathon ging lopen. Het is hem nog gelukt ook, ondanks een slechte voorbereiding door een blessure. Op het eind werd hij zelfs ingehaald door egeltjes op het fietspad, maar goed. Uiteindelijk finishte hij in 5 uur en 8 minuten. Kaat ging zelfs nog een stapje verder: een ironman-triathlon. 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en dan nog een marathon lopen. En gelukt, dankzij drie jaar keihard trainen!

Bij mij op het werk zijn er vier marathonlopers, bij Vera op het werk ook één. De meesten ouder dan mij. Van één weet ik dat hij pas dik na zijn 40e is begonnen met hardlopen.

Alles bij elkaar opgeteld kwam ik tot de conclusie dat het voor mij nog niet te laat was om tot sportieve prestaties te komen. En met zoveel hardlopers in mijn omgeving kan ik overal om advies vragen. Zo gauw ik tijd had zou ik om hardloopschoenen gaan in Middelburg.

Stap 2

Als je stopt met roken komt al gauw het volgende probleem in beeld: hoe blijf je op gewicht? Als je stopt met roken wordt je eetlust groter en smaakt alles beter. Bovendien mag je jezelf ook wel eens belonen voor het getoonde karakter! Nou was mijn eetlust altijd al behoorlijk, dus de stap van eten naar volstouwen was niet zo heel groot. De kans dat er beetje bij beetje wat kilo's bij zouden komen was dus aanzienlijk. Maar als ik iets niet van mezelf kan verdragen is het wel een dikke bierpens. Een slecht kapsel, een foute bril of schoenen die al 10 jaar uit de mode zijn, het zal mij allemaal een dikke worst zijn. Maar dik zijn, nee, dat is echt niks voor mij. Ik voel me er ongemakkelijk bij en ik vind het gewoon lelijk. Kortom, tijd voor stap 2: Gewichtbeheersing.

In mijn geval betekende dat dus: zorgen dat je afvalt voordat je bijkomt. Een week of zeven, acht voor Carnaval ging ik op de weegschaal staan: 85 komma nog iets. Op zich niet veel, maar voor je het weet zit je over de 90 kilo... Ik besloot dus dat er zeven kilo afmoest voor Carnaval. Een kilo per week dus ongeveer. Eitje, dacht ik, maar dat viel tegen. Ik nam slechts vier boterhammen mee naar het werk in plaats van negen. Aangevuld met gezonde zooi zoals komkommer en tomaat. En veel water natuurlijk. De kilo's zouden er af moeten vliegen...

Dat viel nog tegen: omdat ik mezelf zo weinig gaf besliste mijn lijf om maar zoveel mogelijk vast te houden. Slechts beetje bij beetje viel ik af. Maar ik hield vol en de vrijdag voor Carnaval wees de weegschaal 78 kilo aan. Daar is intussen weer enkele kilo's van terug bijgekomen, maar daar wordt momenteel ook de rem op gezet. Door middel van stap 3 !

Een nieuwe start

Afgelopen november heb ik de knoop doorgehakt: ik stop met roken !!! Ik was het allemaal beu: de vermoeidheid, het hoesten, het piepen. De blauwe pufjes die ik bijna dagelijks nodig had om een beetje fatsoenlijk te kunnen ademen (of was het vooral om te kunnen roken?). Buiten moeten roken als je in de kroeg zit. Ik vond het altijd iets triests hebben, buiten in het strontweer staan omdat je MOET roken. Als een junk, maar goed, als je al twintig jaar rookt ben je dat in feite ook.

En het besef dat, als ik gewoon doorga met roken, ik waarschijnlijk het grootste deel van mijn leven al achter me heb. En met een beetje pech is het laatste stukje ook niet zo heel leuk meer.
Ik heb mezelf ook vaak genoeg redenen gegeven om niet te stoppen. Of om het stoppen nog even uit te stellen. Na nieuwjaar, na carnaval, na de Graafjansfeesten, na de kermis, na de zomer... Als je net als ik graag een biertje drinkt is er altijd een reden om het uit te stellen. Een biertje en roken gaat namelijk prima samen. En als er dan net een feestje aankomt is het niet makkelijk om niet te roken terwijl je flink aan het bieren bent...

Ik heb dan ook maar beslist om in de weekends ook iets minder te drinken, vooral in het begin toch. Dat is soms nog een beetje gelukt ook. Het rookverbod in de horeca heeft me wat dat betreft wel een beetje geholpen. De laatste keer dat ik gesmokkeld heb is nu ook weer al wat maanden geleden: op een vrijgezellenavond met 9 rokers in een Gents café (waar dus gewoon gerookt mocht worden) terwijl de drank al een hele dag rijkelijk gevloeid had... Ik praat het voor mezelf nog goed, merk ik. Een oude gewoonte zeker?