In mei was het zover: de tijd was rijp voor stap 3 van de Grote Verandering: Ik ga hardlopen! Bryan en sporten is niet zo'n voor de hand liggende combinatie, maar ik besloot het toch te doen. Zoals meestal bij dit soort beslissingen heb ik hier eerst een tijdje op gebroed, want gezegd is gezegd. En dat geldt ook voor dingen die ik met mezelf afspreek, misschien wel voorál voor dingen die ik met mezelf afspreek.
Enkele maanden eerder was ik bij een Arbo-arts voor een keuring. Dezelfde als het jaar ervoor (ik moet elk jaar gekeurd voor mijn werk), een pietje-precies en lang van stof. Het lijkt er soms op dat deze arts het erg gezellig vindt om over van alles en nog wat te ouwehoeren terwijl ik daar dan helemaal geen zin in heb. Maar dit jaar maakte hij toch een opmerking die bleef hangen. Hij zou me namelijk graag bij de bloedbank zien omdat ik hoog gehalte aan rode bloedlichamen heb.
Dat van die bloedbank zal ik in gedachten houden, voor het geval ik nog eens een halve kilo wil afvallen. Maar dat gehalte aan rode bloedlichamen betekent wel een goed zuurstofopnemend vermogen, dus aanleg voor duursport.
Weken later hoorde ik van Bud dat hij voor het eerst een marathon ging lopen. Het is hem nog gelukt ook, ondanks een slechte voorbereiding door een blessure. Op het eind werd hij zelfs ingehaald door egeltjes op het fietspad, maar goed. Uiteindelijk finishte hij in 5 uur en 8 minuten. Kaat ging zelfs nog een stapje verder: een ironman-triathlon. 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en dan nog een marathon lopen. En gelukt, dankzij drie jaar keihard trainen!
Bij mij op het werk zijn er vier marathonlopers, bij Vera op het werk ook één. De meesten ouder dan mij. Van één weet ik dat hij pas dik na zijn 40e is begonnen met hardlopen.
Alles bij elkaar opgeteld kwam ik tot de conclusie dat het voor mij nog niet te laat was om tot sportieve prestaties te komen. En met zoveel hardlopers in mijn omgeving kan ik overal om advies vragen. Zo gauw ik tijd had zou ik om hardloopschoenen gaan in Middelburg.
Enkele maanden eerder was ik bij een Arbo-arts voor een keuring. Dezelfde als het jaar ervoor (ik moet elk jaar gekeurd voor mijn werk), een pietje-precies en lang van stof. Het lijkt er soms op dat deze arts het erg gezellig vindt om over van alles en nog wat te ouwehoeren terwijl ik daar dan helemaal geen zin in heb. Maar dit jaar maakte hij toch een opmerking die bleef hangen. Hij zou me namelijk graag bij de bloedbank zien omdat ik hoog gehalte aan rode bloedlichamen heb.
Dat van die bloedbank zal ik in gedachten houden, voor het geval ik nog eens een halve kilo wil afvallen. Maar dat gehalte aan rode bloedlichamen betekent wel een goed zuurstofopnemend vermogen, dus aanleg voor duursport.
Weken later hoorde ik van Bud dat hij voor het eerst een marathon ging lopen. Het is hem nog gelukt ook, ondanks een slechte voorbereiding door een blessure. Op het eind werd hij zelfs ingehaald door egeltjes op het fietspad, maar goed. Uiteindelijk finishte hij in 5 uur en 8 minuten. Kaat ging zelfs nog een stapje verder: een ironman-triathlon. 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en dan nog een marathon lopen. En gelukt, dankzij drie jaar keihard trainen!
Bij mij op het werk zijn er vier marathonlopers, bij Vera op het werk ook één. De meesten ouder dan mij. Van één weet ik dat hij pas dik na zijn 40e is begonnen met hardlopen.
Alles bij elkaar opgeteld kwam ik tot de conclusie dat het voor mij nog niet te laat was om tot sportieve prestaties te komen. En met zoveel hardlopers in mijn omgeving kan ik overal om advies vragen. Zo gauw ik tijd had zou ik om hardloopschoenen gaan in Middelburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten