Aan het bietensap

Een tijdje geleden vertelde iemand me dat het sap van rode bieten een positieve invloed zou hebben op de uithouding. Ik ben dol op rode bietjes maar rode bietensap kende ik niet. Op internet vond ik dat het momenteel een hype is onder duursporters in België. Volgens een aantal wetenschappers kan het uithoudingsvermogen onder invloed van bietensap met zo'n 15% stijgen. Zelfs als dit percentage voor de helft overdreven is zou mijn uithouding op een simpele manier een stuk moeten kunnen verbeteren. Ik heb er even over nagedacht, want ik ben niet zo van de rare sapjes maar uiteindelijk heb ik toch een fles gekocht... en die is intussen voor een heel stuk leeg. Smerig spul is het wel . Na een glas bietensap (in 2 grote slokken) giet ik er gauw een glas water achteraan anders blijf je het proeven.

Mijn abonnement bij de sportschool loopt ook weer bijna af. Daarna ga ik ook doordeweeks weer buiten lopen, maar vandaag ben ik nog eens lekker te keer gegaan op de loopband. De 10x 800 meter stond op mijn planning. Op de Yasso-manier, in mijn geval 800 meter in 3' 40" en dan ook 3'40" rust of wandelen. Er komt dus een redelijke administratie bij, maar die had ik vooraf al op een papiertje gezet. Met een PR van bijna 4 uur op de marathon leek die 3' 40" me al vrij hoog ingezet, maar aan het eind van de rit had ik nog veel energie over. Ik heb er dus nog twee 800 meters aangeplakt, bij de laatste ook nog een klein beetje versneld. Het was dat de sportschool ging sluiten, anders was ik nog even doorgegaan. Zou het bietensap al zo snel zijn werk doen? Het vertrouwen heeft er in elk geval een flinke boost mee gekregen. Nog enkele lange duurlopen de komende weken. Als die goed gaan ga ik eens hardop over een dik PR nadenken...

De goeie kant op

Mijn eerst blog-berichtje dit jaar. Tot nu toe is het er nog niet van gekomen, want veel positiefs viel er niet te melden. Begin dit jaar had ik al eens een lange trage duurloop van 27 km gedaan en op zich ging dat best goed. Daarna heb ik helaas 13 dagen niet getraind. Ik had in januari nogal veel werk op bouwland dat er door veel regen en smeltende sneeuw beroerd bijlag. Daardoor waren de benen 's avonds te leeg om nog te gaan trainen. De Eugene Vink Memorial in Westdorpe ging dus ook niet echt zoals ik gehoopt had. Vorig jaar januari liep ik 1 uur en 12 minuten, in april 1 uur, 4 minuten en 40 seconden. Deze lijn wilde ik graag doortrekken richting de 1 uur. Ondanks mijn slechte voorbereiding en nog niet volledig uitgeruste benen ging ik keihard van start. Het eerste half uur is in training of wedstrijd nooit mijn beste stuk, maar nu ging het als een speer. Gevolg was dat na een half uur de koek ook al een end op was. Uiteindelijk ben ik gefinished in 1 uur en 8 minuten, bijna 4 minuten trager dan vorig jaar in april. Aan de andere kant betekent het ook dat ik op weg naar de marathon van Zeeuws Vlaanderen er beter voor sta dan vorig jaar rond deze tijd.

Deze week heb ik het gevoel gekregen dat ik flink wat progressie aan het maken ben. Maandag had ik weinig tijd dus ik besloot een korte snelle training te doen. Het "rond het kanaal"-rondje (volgens mij een bekend begrip in Westdorpe). Direct na het werk, redelijk wat wind, maar ik vond het weer tijd worden voor een persoonlijk record. Eerste stuk op de Graafjansdijk wind tegen, maar dat was tussen de huizen en zoals ik het inschatte had ik voor de rest alles schuin mee. Eerste tegenvaller: wegwerkzaamheden aan het klein kanaaltje, daardoor moest ik mijn bocht ruimer nemen, deels over rijplaten. Daarna gelukkig wind in de rug dus daar kon ik lekker doorlopen. Mijn hartslagmeter had ik voor de gelegenheid maar eens thuis gelaten, want ik weet toch wel dat die richting 180 gaat. Afslaan naar de Kapittelstraat waar ik dacht de wind nog steeds schuin in de rug te houden, maar dat viel tegen: ik had hem schuin tegen. Toch maar door blijven duwen en thuisgekomen zag ik dat ik toch een PR had neergezet. Net geen 14 km/u zag ik maar ik vond het toch een mooie opsteker.

Vandaag een lange duurloop, ik zou wel zien voor hoe lang. Ik wilde liefst meer dan 25 km lopen, maar ik wist niet of dat er in zou zitten want ik stond op met een beetje rugpijn. Gelukkig had ik daar bij het lopen geen last meer van dus ik ben dik twee en half uur doorgegaan. Bij thuiskomst even nagemeten op Google Earth en ik zag dat ik 28,5 km had gelopen in precies 11 km/u. Dat viel ook goed mee, want ik had verwacht dat ik een stuk trager had gelopen. Als ik dat nog een uurtje langer kan volhouden (moet lukken in april!) dan snoep ik misschien wel 10 minuten van mijn marathontijd af. Laat de lente dus maar komen !!!

Breaking news... Vera heeft ook hardloopschoenen gekocht en is nu zo'n twee weken bezig met een beginnersschema van internet. Morgen moet ze weer... en ze heeft er zin in !!! Zou het hardloopvirus haar ook kunnen besmetten?