Oeps, te ver...

Na de 30 km vorige week stond dit weekend mijn langste training voor de marathon op het programma: 32 km. Vorige week ging het niet zo naar mijn zin, de laatste kilometers was afzien, dus ik zag nogal op tegen deze laatste lange duurloop. Bij het eerste licht om 7 uur vertrok ik. Met vorige week nog in mijn achterhoofd besloot ik vooral traag te lopen, om niet voortijdig opgebrand te zijn. Brug over langs het kanaal richting Sluiskil. Aan de hand van de hectometerpaaltjes stelde ik mijn snelheid vast op 10,2 km/u. Die zou op het eind vast nog wel zakken dus ik besloot dit tempo aan te houden. Sluiskil voorbij, onder de brug en er daarna over, Tractaatweg over naar Spui, Margrette, dwars door Axel langs Drieschouwen naar Zuiddorpe via de Muis (ik wist tot voor kort niet van het bestaan van de Muis, maar op Google Earth leer je nog eens wat). Daarna richting de Sterre en langs de Oude Polder naar de Langelede. Daar de Molenstraat in. Vooraf had ik mijn route niet nagemeten en het leek me nog wat aan de korte kant dus ik besloot nog een lusje eraan te breien: via de Stekkerweg naar de Grens en door de Vissersverkorting terug.

In de Vissersverkorting bedacht ik dat ik bijna terug thuis was, maar ik was nog niet steenkapot. Daar nog maar een klein beetje versneld dan. Thuis aangekomen stond mijn stopwatch op 3 uur en 18 minuten. Ik vermoedde dat ik wel ongeveer 10 km/u had gelopen, dus dat zou zo'n 33 km betekenen. Maar nameten op Google Earth leerde dat ik er precies 35 had gelopen! Ik was dus ongemerkt onderweg nog wat versneld.

Maandag lekker de benen laten verzorgen, dinsdag gerust, vandaag op het gemak ruim een uur gelopen met enkele versnellinkjes onderweg. Ging prima, dus op het eerste zicht geen vuiltje aan de lucht... Toch nog een klein tegenslagje: Marco belde net dat hij misschien niet kan meefietsen bij de marathon want het jeugdteam waar hij elftalbegeleider (of heet dat nog altijd trainer?) is kan die dat dag kampioen worden. Maar het kan ook een week eerder of later zijn, of zelfs helemaal niet. Het zou dus gunstig zijn (voor mij) als ze de week voor de marathon verliezen, want dan kunnen ze de week erna nog geen kampioen worden. Voor de duidelijkheid: die redenering komt van Marco, niet van mij.

Laatste loodjes

De marathon van Zeeuws Vlaanderen komt dichterbij. Nog enkele weken dus langzamerhand moet ik er klaar voor zijn. Komende zondag staat mijn langste duurloop in de voorbereiding op het programma. 32 km, wat in mijn geval neerkomt op zo'n 3 uur lopen. Spannend, want mijn vorige lange training ging niet heel erg goed. Vorig weekend liep ik 30 km, maar de laatste kilometers gingen niet meer zo soepel. Mijn drank was op en mijn benen begonnen steeds meer pijn te doen. Aan de andere kant voelde ik wel dat het conditioneel wel goed zat.

De problemen met de benen zijn eigenlijk tijdens carnaval ontstaan denk ik. Lange dagen, van café naar café, veel staan, veel spelen en ja, ook veel bier natuurlijk. En net iets te weinig nachtrust. Tijdens carnaval heb ik dan ook niet gelopen. Mijn planning was om donderdag na carnaval weer rustig de trainingen te hervatten. Ik had die dag gewerkt en aangezien het vrij goed weer was besloot ik direct na het werk te gaan lopen. Ik begon aan mijn 10 km-rondje, had er redelijk de pas in en kon het niet laten om nog iets te versnellen na een kilometer. Het ging op zich best lekker dus ik besloot te proberen om mijn 10 km-tijd te verbeteren. Dat is gelukt, maar de dagen daarna heb ik wel zere benen gehad. Ambrose gebeld, maar die had die week geen tijd. Dat kwam een beetje vervelend uit, met nog 2 lange duurlopen (30 en 32 km) op het programma.

Blijkbaar heeft carnaval er toch zwaarder ingehakt dan ik in eerste instantie dacht. Het voelt soms alsof de vermoeidheid en de afbraakprodukten van de alcohol zich vooral in mijn benen hebben genesteld. Vandaar dat ik een beetje opzie tegen de 32 km van komend weekend. Maandag neemt Ambrose mijn benen weer onder handen. Misschien, als mijn 32 km niet helemaal naar wens is gegaan, doe ik volgende week nog wel een lange duurloop van boven de 30 km. Met goed gemasseerde benen moet dat een stuk beter lukken. Maar het belangrijkste is misschien nog dat het mijn zelfvertrouwen weer een beetje vergroot. En daarna lekker nog twee weken afbouwen richting 16 april.

Ondanks de slechte benen heb ik de ambitie om mijn tijd van vorig jaar flink te verbeteren. Vorig jaar finishte ik net beneden de 4 uur, dit jaar probeer ik richting de 3 uur 50 te gaan. Maar ik ga (als het weer meezit) er vooral weer van genieten.