Even terugblikken

Het is even geleden dat ik nog eens iets schreef op mijn blog. Het laatste bericht dateert alweer van een half jaar geleden. Toen had ik het voornemen om de dodentocht van Bornem (100 km) grotendeels hardlopend af te leggen. Dat bleek achteraf toch iets te optimistisch. Aanvankelijk zag het er heel goed uit. Enkele weken na de marathon van Zeeuws-Vlaanderen zat ik alweer op weekvolumes van boven de 90 km. Even daarna had ik wat minder tijd, maar begin juni vloog ik er weer hard in. Op 8 juni liep ik rond de 42 km in 10,7 km/u, de dag erna dik 44 km in 11,3 km/u en op dat moment voelde het alsof het heel weinig moeite kostte. De week erna liep ik nog eens 43 km, weer een week later nog eens 42 km. En toen was het opeens op. Op 29 juni probeerde ik nog een lange duurloop, maar meer dan 36 km zat er niet in. De weken erna heb ik amper gelopen; slechts twee keer liep ik met moeite 10 km. Het was duidelijk dat de 100 km (nog ) geen haalbare kaart was voor mij. 

Na een paar weken rust ben ik weer wat aan het trainen gegaan, maar wel iets minder fanatiek. Ik had ook nog niet echt een wedstrijd om naar toe te leven. Uiteindelijk heb ik beslist om toch nog een marathon te doen in het najaar. De keus viel op Etten-Leur. Relatief dichtbij en een grotendeels verhard parcours dus dat is ideaal. Wel verdeeld over twee rondes, iets waar ik niet zo van hou, maar goed. De laatste weken voor de wedstrijd had ik nog lekker getraind dus ik had me opgegeven voor startvak 1 (richttijd onder de 3u 30' en met een PR van 3u 30'19" niet geheel onmogelijk). Maar voor een PR moet wel alles kloppen. Aangezien ik enkele kilo's boven mijn streefgewicht bleef steken en de weersvoorspellingen niet zo gunstig waren dacht ik kort voor de start erover om maar gewoon rustig te vertrekken en kijken of 3u 45' mogelijk was. Gelukkig was het kort voor de start droog. In de regen lopen vind ik niet zo erg, maar met regen vertrekken of in de regen wachten vind ik verschrikkelijk. 

Het was niet zo druk in startvak 1, maar wel allemaal lopers met waarschijnlijk 3u 30' in de benen... en ik. Toch kon liep ik als vanzelf de eerste kilometers met een groepje mee dat op een schema zat van ruim onder de 3u 30'. Alle kilometers waren aangegeven met bordjes dus het was goed te volgen wat de gemiddelde snelheid was. De eerste 10 kilometer ging in ongeveer 48' 40", dik boven de 12  per uur dus en ook op het halvemarathonpunt zag alles er nog goed uit. De wind was hard die dag en het lukte niet altijd om in een groepje wat te schuilen. Daardoor was de tank toch iets eerder leeg dan gepland. Vanaf 30-32 km voelde ik de vermoeidheid toenemen en op 36 km (nog altijd op een schema van rond de 3u 30') moest ik voor de eerste keer een stukje wandelen. Joggen-wandelen-dribbelen-wandelen enz. Zo schieten de kilometertijden wel de lucht in. De eerste 21 km deed ik ongeveer 4'52" over één kilometer, de laatste 11 kilometer ging in 6'36" per kilometer. Uiteindelijk werd de eindtijd 3u39'37". En achteraf was ik daar best tevreden over.

Morgen is de Zakloop in Nisse. Een halve marathon die ik enkele jaren geleden liep in 1u 40'23" op een dag met weer veel wind. Voor morgen zijn de vooruitzichten iets beter, wel vrij koud, maar niet al te veel wind en droog. Ik heb een hele week niet gelopen en de afgelopen weken was het ook niet zo geweldig qua training, maar ik denk dat een tijd rond de 1u 45'er wel in moet zitten...

Richting 100 km.

Vorige maand liep ik voor de vierde keer de Marathon Zeeuws-Vlaanderen. In totaal mijn 7e marathon. Bijzonderheid was deze keer dat de richting omgekeerd was, dus de finish in Hulst. Dat betekende ook dat het tweede deel deze keer het zwaarst was. Na het halve marathon punt lagen nog enkele lange stroken onverhard: eerst nog een stukje van de fortenroute, dan na Heikant het waterwingebied, een klein stukje asfalt en dan weer het bos bij Clinge in. Na het bos richting Hulst nog over de strook tussen de Binnen- en Buitenvest en dan de wallen op. In het tweede deel zat de wind ook voor een groot deel op tegen, dat maakte het nog iets zwaarder.

Mijn bedoeling was om ergens onder de 4 uur te finishen en behoudend te starten. Ik had gepland om net iets onder de 2 uur op het halve marathon-punt door te komen en daarna te kijken of ik nog iets zou kunnen versnellen in het tweede deel. Het eerste deel ging vrij gemakkelijk en zodoende kwam ik op 1 uur 55' door op het 21 km-punt. Ik voelde dat er nog wel wat meer in zat dus ik probeerde een beetje te versnellen, zonder te forceren want ik wilde deze marathon niet helemaal tot het gaatje gaan.  De periode voorafgaande aan deze marathon liep ik meestal slechts twee keer per week, met weinig intervaltraining en snelheidstraining, dus een PR zou er waarschijnlijk toch niet inzitten.

Met de inhoud zat het echter wel goed. In de tweede helft zag ik dat veel lopers het moeilijk kregen, waarschijnlijk iets te snel gestart, want de omstandigheden waren toch vrij zwaar, met name door de wind. Ik werd zelf ingehaald door enkele estafette-lopers, maar geen één marathon-loper, terwijl ik zelf wel redelijk wat lopers inhaalde. Na ongeveer 31 km kreeg ik dorpsgenoot Berry in het vizier, terwijl hij na 21 km nog zo'n 4 minuten voor me lag. Vrij vlot ging ik er voorbij, ik zag dat hij het niet zo gemakkelijk had, terwijl het bij mij nog relatief soepel ging. Enkele kilometers verder begon ik toch ook te merken dat het steeds moeilijker werd om de snelheid die ik had vast te houden. Een hartslagmeter had ik niet om, maar ik merkte dat elke kilometer de hartslag steeg. Met nog vijf kilometer te gaan kwam af en toe het woord "wandelen" in me op, ik moest mezelf dwingen om niet te verslappen. Het stuk op de wallen was enorm zwaar, hier had de wind helemaal vrij spel. Het laatste rechte eind wilde ik er nog een eindsprint er uitpersen, maar ik kon het niet meer opbrengen. Mijn eindtijd werd uiteindelijk 3 uur 46' 12" , geen supertijd, maar ik was er dik tevreden mee. Een half uurtje later dronk ik een biertje en voelde me al een heel eind hersteld.

De dagen na de marathon voelde ik me een stuk minder moe dan dat ik gewend was. Na een week had ik weeral 60 trainingskilometers in de benen, de twee weken erna liep ik zelfs meer dan 90 km in de week. De komende tijd zal vooral in het teken staan van kilometers maken, want mijn voornemen is om deze zomer de Dodentocht in Bornem te lopen (100 km). Het schema ligt klaar, maar het valt niet mee om aan het beoogde weekvolume te komen. Ten eerste is het weer ronduit slecht de laatste tijd; veel regen en kou waardoor ik het doordeweeks 's avonds slecht kan opbrengen om nog te gaan lopen. In het weekend gaat dat iets beter, maar als je vier uur door de regen lopen zoals ik afgelopen zondag deed, denk je onderweg wel eens: "wat voor rare hobby heb ik uitgekozen?"...

Deze week heb ik helaas weinig tijd om te lopen, hopelijk kan ik volgende week nog eens richting de 100 km gaan (in een week wel te verstaan!).

2013

Een nieuw jaar, dus nieuwe doelen. Aangezien ik nog maar enkele jaren loop is er nog veel te winnen. Ik kan mezelf op een hele en halve marathon nog wel wat verbeteren, denk ik. Mijn beste marathontijd liep ik dit jaar tijdens de marathon van Zeeuws Vlaanderen. Een prachtig parcours, maar met een paar flinke stukken onverhard die hier en daar ook nog wat drassig waren, niet ideaal voor een snelle tijd. Bij mij beste halve marathon lag het parcours er zelfs nog beroerder bij. Dat moet dus een stuk sneller kunnen. Vandaar dat mijn eerste voornemen was om in Rotterdam een snelle marathon te lopen (streeftijd rond de 3 u 20'), maar intussen ben ik daar ook weer vanaf gestapt.

Mijn hoofddoel dit jaar wordt een 100 km lopen en in de voorbereiding daarop wil ik me niet af laten leiden door streeftijden op kortere afstanden. Waarschijnlijk loop ik dus niet in Rotterdam, maar wellicht start ik wel in de marathon van Zeeuws Vlaanderen. Niet voor de snelle tijd, maar als duurlooptraining. Die verbetering op de marathon kan later nog wel, misschien zelfs eind dit jaar op de marathon van Oostende. Ik liep daar in 2011 heel erg lekker, in een groep met pacer richting een tijd van 3 u 45' , maar ik had in het slotstuk nog genoeg over om te versnellen naar 3 u 41'. Het parcours is supersnel en elke kilometer staat precies aangegeven dus als ik eind van het jaar een beetje in goede doen ben moet daar de 3 u 20' haalbaar zijn.

Maar eerst natuurlijk 100 km. Die afstand zit al enige jaren in mijn hoofd, misschien zelfs al van voor de dag dat ik mijn eerste marathon liep. En in 2012 heb ik het eindelijk aangedurfd om dit doel hardop uit te spreken. Dat is voor mij een heel belangrijke stap, want als ik dat doe is er voor mij geen weg meer terug. Het komt er dus nu op aan om gedisciplineerd naar dit doel toe te werken. Dat betekent veel lange duurlopen in wedstrijdtempo en dat is dus verschrikkelijk traag. Voor iemand met zo weinig geduld als ik een enorme opgave. Eén geluk: er is nog zo'n maf figuur in mijn omgeving met hetzelfde doel: Angelo Roelandt. Behalve een flink duursportverleden heeft hij zijn positieve instelling en een grenzeloos fanatisme mee. Da's mooi om me een beetje aan op te trekken, want de afgelopen dagen heb ik mezelf ook wel eens afgevraagd waarom ik aan zo'n avontuur wil beginnen.

Net voor de kerstvakantie liep ik vrij gemakkelijk in een duurloop de marathonafstand in 4 u 06'. Ik was voorzichtig begonnen, maar na 3 uur had ik nog veel over om te versnellen, dat gaf dus veel vertrouwen. Nu, enkele weken later is dat vertrouwen toch voor een groot deel weg. Vorige week begon ik aan een duurloop met als doel de 50 km-grens aan te tikken, maar dat liep veel anders. Al vrij vroeg voelde ik dat het niet mijn dag was en na 37 km was het helemaal voorbij: mijn rug deed zoveel pijn dat ik besloot te stoppen. Sindsdien heb ik niet meer gelopen en mijn rug doet eigenlijk nog steeds pijn. Maar ik merk wel dat het betert als ik wat beweeg, dus voorlopig moet ik maar eens iets minder achter de computer zitten.