Een nieuw jaar, dus nieuwe doelen. Aangezien ik nog maar enkele jaren loop is er nog veel te winnen. Ik kan mezelf op een hele en halve marathon nog wel wat verbeteren, denk ik. Mijn beste marathontijd liep ik dit jaar tijdens de marathon van Zeeuws Vlaanderen. Een prachtig parcours, maar met een paar flinke stukken onverhard die hier en daar ook nog wat drassig waren, niet ideaal voor een snelle tijd. Bij mij beste halve marathon lag het parcours er zelfs nog beroerder bij. Dat moet dus een stuk sneller kunnen. Vandaar dat mijn eerste voornemen was om in Rotterdam een snelle marathon te lopen (streeftijd rond de 3 u 20'), maar intussen ben ik daar ook weer vanaf gestapt.
Mijn hoofddoel dit jaar wordt een 100 km lopen en in de voorbereiding daarop wil ik me niet af laten leiden door streeftijden op kortere afstanden. Waarschijnlijk loop ik dus niet in Rotterdam, maar wellicht start ik wel in de marathon van Zeeuws Vlaanderen. Niet voor de snelle tijd, maar als duurlooptraining. Die verbetering op de marathon kan later nog wel, misschien zelfs eind dit jaar op de marathon van Oostende. Ik liep daar in 2011 heel erg lekker, in een groep met pacer richting een tijd van 3 u 45' , maar ik had in het slotstuk nog genoeg over om te versnellen naar 3 u 41'. Het parcours is supersnel en elke kilometer staat precies aangegeven dus als ik eind van het jaar een beetje in goede doen ben moet daar de 3 u 20' haalbaar zijn.
Maar eerst natuurlijk 100 km. Die afstand zit al enige jaren in mijn hoofd, misschien zelfs al van voor de dag dat ik mijn eerste marathon liep. En in 2012 heb ik het eindelijk aangedurfd om dit doel hardop uit te spreken. Dat is voor mij een heel belangrijke stap, want als ik dat doe is er voor mij geen weg meer terug. Het komt er dus nu op aan om gedisciplineerd naar dit doel toe te werken. Dat betekent veel lange duurlopen in wedstrijdtempo en dat is dus verschrikkelijk traag. Voor iemand met zo weinig geduld als ik een enorme opgave. Eén geluk: er is nog zo'n maf figuur in mijn omgeving met hetzelfde doel: Angelo Roelandt. Behalve een flink duursportverleden heeft hij zijn positieve instelling en een grenzeloos fanatisme mee. Da's mooi om me een beetje aan op te trekken, want de afgelopen dagen heb ik mezelf ook wel eens afgevraagd waarom ik aan zo'n avontuur wil beginnen.
Net voor de kerstvakantie liep ik vrij gemakkelijk in een duurloop de marathonafstand in 4 u 06'. Ik was voorzichtig begonnen, maar na 3 uur had ik nog veel over om te versnellen, dat gaf dus veel vertrouwen. Nu, enkele weken later is dat vertrouwen toch voor een groot deel weg. Vorige week begon ik aan een duurloop met als doel de 50 km-grens aan te tikken, maar dat liep veel anders. Al vrij vroeg voelde ik dat het niet mijn dag was en na 37 km was het helemaal voorbij: mijn rug deed zoveel pijn dat ik besloot te stoppen. Sindsdien heb ik niet meer gelopen en mijn rug doet eigenlijk nog steeds pijn. Maar ik merk wel dat het betert als ik wat beweeg, dus voorlopig moet ik maar eens iets minder achter de computer zitten.
