Strong Viking Obstacle Run

Deze keer geen marathon, maar iets heel anders: De Strong Viking Obstacle Run in Puyenbroeck, opgezet door Strong Viking, een Nederlands bedrijf die dit soort evenementen al enkele jaren in Nederland organiseert. En deze keer waren ze voor het eerst in België met "the Flanders Edition". Er was keuze uit 3 afstanden: Lightning (7 km), Warrior (13 km) en Beast (19 km). Uiteraard koos ik voor Beast. Die 19 km zou ik zeker aankunnen, maar de 31 hindernissen maakte het geheel een stuk zwaarder. Er moest geklommen worden in touwen, gesleept met boomstammen, gezeuld met houten schilden en grote hamers. En er was modder, heel veel modder. Bij het eerste stukje door de modder rennen bleef mijn schoen al achter. Om op zo'n plaats je schoen terug aan te doen en te strikken valt niet mee en het kostte dus een beetje tijd. Maar het motto van Strong Viking is: "it's not a race, it's a challenge." Dus de tijd was niet echt heel belangrijk. Eén van de volgende hindernissen was de "mud crawl". Tijgeren dus door de modder, onder prikkeldraad. En niet zo maar een paar meter. Naar mijn gevoel was het wel 100 meter en het was flink zwaar. Gelukkig konden we op de volgende hindernis de modder er afspoelen, want we moesten naar de "viking jump", vanaf een meter of 4 het water in springen en een stukje zwemmen. En zo volgden er nog veel hindernissen, met nog meer modder.

De modder vond ik best leuk, het klimmen vond ik een stuk lastiger. Gelukkig helpt iedereen elkaar, het kan eigenlijk ook niet anders want over een steile schutting van 3 meter geraakt bijna niemand zonder hulp. Een hindernis waar veel mensen moeite mee hadden was "the weaver", een stuk of 10 boomstammen achter elkaar waar je over, onder, over, onder enzovoorts moest.

 

Maar het spektakelstuk van de dag was wel de "fjord-drop", een hoge glijbaan waarvan je in het water werd gelanceerd. Ik voelde me weer helemaal kind! Ook lekker om weer even helemaal schoon te worden want er moest ook nog een heel eind gelopen worden. Gelukkig kon ik op de loopgedeeltes goed herstellen. Ik liep expres een langzaam tempo van ongeveer 10 km/u omdat ik niet wist wat me nog te wachten stond. Volgende keer zou ik misschien al harder gaan.

 

 

Na 18 km stond er nog een flinke uitdaging te wachten: "the Iceman", genoemd naar Wim Hof, een Nederlander die verschillende wereldrecords heeft op het gebied van kou trotseren. Bij dit onderdeel moesten we langzaam het water in (met een temperatuur van rond de 0 graden, want er werden steeds blokjes ijs bijgevuld), en onder een schutting door, zodat je helemaal onder water moest. De kou was niet zo erg, maar het doet gewoon pijn!

 

De finish kwam in zicht, nog even een kasteel bestormen en ik was in het Walhalla (waar het bier wachtte). Na ongeveer twee uur en 30 minuten (geschat, want ik had mijn stopwatch niet goed ingedrukt) kwam ik over de finish. Ik was niet eens helemaal kapot en ik vond het fantastisch! Volgend jaar op 23 april ben ik er weer bij op de Mud-Edition (nog meer modder???).